Xylia * 24-07-2000 - † 10-07-2013

Deze foto's zijn 3 dagen voor het overlijden van Xylia gemaakt door Henk Dekens.
Heel veel dank Henk !


Toen, na de zware operatie van Xylia op 14 juni j.l. bleek dat het opgestuurde biopt (uitslag op 28 juni jl) van het gezwel, wat in haar milt zat, kwaadaardig was, wist ik dat het niet lang meer zou duren voordat zij zou sterven.

Ondanks deze wetenschap is het toch veel te snel gegaan. Vooral omdat zij zo enorm vrolijk (haar leeftijd in ogenschouw genomen) was, nadat zij hersteld was van de operatie. Eten deed zij erg goed. Wel kreeg zij extra lekker eten en hapjes, daar genoot ze zichtbaar van.
Iedere keer als ik haar zag en dat was uiteraard heel vaak, omdat je bewust of onbewust haar extra in de gaten hield, sprongen me de tranen in de ogen. Ik wist dat ik deze bijzonder fijne hond binnenkort zou moeten missen.

Nooit heb ik haar horen mopperen tegen een van de andere honden. Integendeel, als een van de anderen tegen haar mopperde, bleef ze stoïcijns en liep gewoon door. Ook was ze een bijzonder intelligent hondje. 's Avonds als de gehele roedel naar buiten ging voor het plasje voor het slapen gaan, rende ze voor de anderen uit, om aan het eind van de tuin te gaan "vertellen" dat ze weer een geweldige dag had gehad.
De andere honden sliepen allemaal in een eigen Bench, maar zij mocht los blijven. Altijd wist ze als eerste een koekje te bemachtigen, wat alle honden krijgen voor het slapen gaan. Als iedereen gehad had, keek ze me aan met een blik van: "en ik nou?". Zo wist ze meestal een tweede koekje te bemachtigen.

Ja, ik weet het wel: "er zijn hier meerdere honden". Maar iedere hond heeft zijn eigen plekje in mijn hart. Xylia was na het overlijden van haar moeder ruim 3 jaar de oudste hier in de roedel. Zij had er het karakter niet naar om zich hierop vóór te laten staan. Zij was alleen maar lief. Niet alleen ik, maar velen die haar gekend hebben zullen haar intens missen.

Dit was de lievelingshouding van Xylia en zo bleef ze liggen, wie er ook over haar heen stapte